هو التواب

یکی از بهترین برنامه های اردوی حجاب و عفاف وبلاگنویسان کشور نمایش فیلم یکی از ما دونفر خانم میلانی همراه با نقد دکتر شاه حسینی در پردیس ملت بود.

سه تا صحنه ضد و نقیض این فیلم که فکر کنم خود میلانی هم نتونه جمع و جورش کنه:

1: سارا ریاحی ( هنرپیشه نقش اول زن فیلم) سرزده وارد خونه نامزدش میشه و یه دختری رو توی اتاق خواب نامزدش میبینه

2: سارا ریاحی به راحتیه یه تعارف، وارد خونه رئیس معلوم الحال شرکتشون (مهندس زمان) میشه، در حالیکه آقای رئیس شرکت همون جور که داره مشروب می خوره داره حاضر میشه که بره پارتی ... ـ و همین دختر خانم که از دیدن یه دختر غریبه توی اپارتمان نامزدش ناراحت شده و تا مرز طلاق هم پیش رفته ـ خیلی راحت در مورد بچه دار شدن از رابطه با مهندس زمان حرف می زنه.

3: سارا ریاحی برای اینکه دست مهندس زمان بهش نخورده خودشو از بالکن شرکت میندازه پایین تا مبادا دامنش آلوده به ننگ بشه.

از جنبه های شرعی و عرفی این سه تا صحنه هم عبور کنیم جنبه عقلاییشو چیکار کنیم؟... به گفته دکتر شاه حسینی: این فیلم سراسر توهین به خانمها.

احمق انگاشتن زن ها یه سابقه خیلی طولانیه توی سابقه فیلمسازی جهان داره حالا میلانی همین توهینو خوش آبو رنگ ترش کرده ولی داستان همون داستانه.از دید میلانی: دختر خوب دختری که خونه پسرا بره ولی دست نده مشروب نخوره پارتی هم نره، تو کل کل با پسرا کم نیاره چند تا حرکت رزمی هم بلد باشه که به موقع از خودش دفاع کنه...

واقعا این تعریف یک زن معقول و متینه یا تجسم یه زن نامتعارف لات جنگی...؟